Mijn tranen stromen en stromen
Ze komen en gaan
Mijn mooie onbereikbare dromen
Jij niet ver van mij vandaan
Ik sta met lege handen
Een groot verlangen knaagt naar jou
Dat ik niet kan verbannen
Om me heen voel ik de kou
Ik sta aan de zijlijn
Van een groot gevecht
Ik weet van te voren niet wat de prijzen zijn
Ondanks dat ik mijn lat al zo laag heb gelegd
Ik zou het zo graag anders zien
Mijn leven was heel anders ingedeeld
Misschien dat ik toch een kleine kans verdien?
Het is de onmacht dat parten speelt
Ik mis jou en
Je mooie schatter lach
Terwijl ik je niet eens ken
Blijf ik hopen dat ik je ooit vasthouden mag!