het werd stil om mij heen
de stilte viel .. de deur ging op slot
‘n antwoord verdween op de vragen
dat zijn momenten wat zo benauwd
lang duren stille zwijgende dagen
onuitgesproken gingen deuren op slot
wat blijft is stille pijn verdragen
iets wat altijd moeilijk zal zijn is
stilte van eenzame lange dagen
bij die gedachte ..voel ik ijzige kou
verder achter gesloten deuren te leven
toen stilte tenslotte de overhand kreeg
heb ik het juiste antwoord gegeven
lang heb ik gezocht ook stil gewacht
eenzaamheid een plek te geven
niets blijkt dus onmogelijk te zijn
toen jij verscheen in mijn leven
Karin
switi lobi: | Zondag, januari 17, 2010 21:28 |
Er zijn deuren voor me dichtgegooid waarvan ik hoop, dat ze weer open willen.. dit geeft wat van die hoop lieve karin. Fijne avondxx switi lobi |
|
karinvangelder: | Zondag, januari 17, 2010 19:48 |
de hoop heb ik nooit opgegeven Anneke ! voor verlies komt vaak iets terug echter nooit wat je verloor . dat proberen achter je te laten is zo moeilijkx Karin |
|
_Lieverdje_: | Zondag, januari 17, 2010 18:07 |
prachtig verwoord liefs |
|
Stormtrooper: | Zondag, januari 17, 2010 17:45 |
hoopvol geschreven Karin | |
Anneke Bakker: | Zondag, januari 17, 2010 17:43 |
Dus er is nog hoop Karin? Omhels jouw verschijning met veel liefde Lieve knuffel van Anneke |
|
honingbijtje: | Zondag, januari 17, 2010 17:42 |
Niets is zo pijnlijk als ongewilde stilte...fijn voor je dat het ''licht'' weer aan ging. liefs |
|
Anastacia: | Zondag, januari 17, 2010 16:35 |
stilmakend gedicht fijne zondag nog lieve karin liefs ana xxxx | |
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2010 | ||
Thema's: |