Lijk ik soms de zon in ieders leven,
kroon een bruid op háár dag
om de nacht stil te mijmeren
over leven en liefde, het geven,
nemen van vrijheid. Ik verlang
naar stappen op nieuwe wegen
- alsof liefde daar ooit wacht -.
Ik zie toekomst in mijn ogen,
ijdel de mannenblikken mee
door te kleine stegen.
En ’s avonds, op mijn bank gelegen
spelend met foto’s en langspeelplaten
hoop ik op de dag van het delen
in leed en lief – oh was ik maar
wat minder verlegen.
Marousia: | Woensdag, januari 27, 2010 20:03 |
Wat een parel van schrijven wederom. Liefs van Marousia | |
Marjolein.: | Donderdag, januari 14, 2010 19:47 |
Jaaa! Ja ja ja! Eindelijk - helemaal jij, zonder een al te dik gordijn van mist. Ik zie je. Ha, en wat is dat mooi! Liefs en succes ;- ), |
|
flores: | Donderdag, januari 14, 2010 08:13 |
Stijlenslag, zie forum;) Mooi gedaan! |
|
Yellow: | Donderdag, januari 14, 2010 04:43 |
veel succes! | |
pieter christiaan paardenkooper: | Woensdag, januari 13, 2010 22:29 |
ST zal wel een soort wedstrijd zijn, neem ik aan, succes met dit gedicht, paul. pcp |
|
Auteur: Paul de Bruijn | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2010 | ||
Thema's: |