Ik vind het moeilijk
Ik weet niet hoe
Ogen als diamanten, wat zeg ik, robijnen
tlkens als ik eraan denk
zit ik weg te kwijnen
radeloos, te impulsief
afgewezen of zomaar vergeten
een lach als geen ander
een blik om van te snoepen
ik kan er niet omheen
moet ik daar iets achter zoeken
telkens weer relativeren
die momenten maar vergeten
gedachten wissen
haar helemaal niet missen
gebruikt worden, misbruikt worden
of ik het nu wel of niet
dat zegt ze toch maar weer
dankuwel, bedankt, merci
dan begin ik terug te denken
die ogen, die lach, dat meisje
ja, 'k vind het moeilijk
nee, ik weet niet hoe