Soms vraag ik me af waar ik de
energie voor jou vandaan haal,
maar ik wil dit over leven,
de moed niet opgeven,
kon ik maar terug in de tijd,
hopelijk zag je dan mijn verdriet
en had je spijt,
maar jij kent geen verdriet of pijn,
jij gaat er met je nieuwe vrienden vandoor,
het moet echt over zijn,
dit gevoel is niet hoe het zijn moet,
en ik weet heel zeker als jij zo blijft
komt het nooit meer goed,
en dat doet me pijn,
hoe jij je tegen mij keert,
je wilt niet weten hoe erg je
daarmee onze vriendschap bezeert,
maar jij gaat maar door,
wanneer komt nou eindelijk dat moment,
dat jij jezelf niet meer kent,
ik weet het, het doet pijn,
maar ben ik dan diegene die elke keer de dupe word
van jou fouten?
ik ben het zat meid,
en volgens mij weet jij dat,
maar het interreseert jou niet,
dat is nou eenmaal een feit.
ik hoop op een dag dat het je allemaal spijt.