Ik voel me kapot,
alles lijkt in de war.
Mijn mond zit op slot,
er komt niks uit.
Ik leef dag bij dag,
kijk niet naar iets uit.
Het lijkt alsof 't niet mag,
ik moet vooruit blijven kijken.
Van mij hoeft het niet meer,
mag van mij elke dag ophouden.
Leven doet me alleen maar zeer,
mag ik vluchten uit deze duisternis?