Ik weet niet
of ik het nog aankan
Ik dacht
er overheen te zijn
Maar ze confronteerden me er gisteren
meer dan ooit mee
En dan die droom vannacht…
ik werd huilend wakker.
Ik vroeg me af
of ze dit ook zouden doen
als ze mijn geheim wisten
Maar dan waren ze vast
zelfs geen vrienden meer met me
Dan zouden ze vast
nooit meer een woord
tegen me zeggen
Alles zou anders zijn
Zij zou jaloers zijn
Hij zou zich schamen
Allebei zouden ze het liefst vergeten
Dat ik ooit had bestaan
En ze zouden nooit weten
Hoe groot ze pijn is
Die ze me hebben aangedaan...
Maar dat kan ik ze natuurlijk
Nooit kwalijk nemen
Ik heb gewoon pech
En ik mag hun geluk
Niet verpesten
Door mijn eigen hebzucht
Dan heb ik maar pijn
Dan word ik maar opgevreten
Als ik vanuit mijn ooghoeken zie
Hoe ze elkaars hand vasthouden
Dan word ik maar gebroken
Als ze op elkaars schouder
In slaap vallen
Dan doet het me maar pijn
Maar ik zal me nooit laten kennen
Ik moet er nu gewoon overheen komen
Hoe moeilijk dat nou ook is.