Stond je tussen de laatste muur en mijn woorden
met een gesloten mond en gevouwen handen;
we waren niet meer dan een tweetal van samen,
geen geheel tussen de clichés van liefde en lust.
Er was geen rust voor (kwijt)gescholden ruzies,
illusies blijven komen en het cement van ons huis
blijft hoger en hoger komen
Waren de hoeken maar
rond en stilten
wat meer gevulder met samen.
Auteur: Paul de Bruijn | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2009 | ||
Thema's: |