Amsterdam
herfst
straten verlaten
leeg als mijn hart
het regent
nat
zijn de blaren
op de grond van mijn ziel
ik glibber, ik glijd, ik struin
pratend
met mezelf
donders
geen heldere hemel te zien
grijs en kaal
de bomen, ik, alles eigenlijk
druppels worden groter en harder
ik kijk omhoog en doorweek
verdorie
deze depressie was niet voorspeld
Amsterdam
herfst
lijdzaam merk ik dat alles sterft
Roo$je: | Maandag, maart 22, 2010 14:36 |
Bij het sterven hoort ook het leven... Bijzonder schrijven!! Lieve liefs, Kus |
|
88: | Donderdag, december 10, 2009 17:41 |
ingetogen mooi! graag gelezen, groetje 88 |
|
ninodepino: | Donderdag, december 10, 2009 17:25 |
de Albert Cuyp ziet er zo troosteloos uit dan moet ik wel naar de friettent lop...en |
|
Stormtrooper: | Donderdag, december 10, 2009 17:13 |
dat wat sterft in de herfst bloeit weer op in de lente dus hoe groot je shit ook is er is altijd licht aan het eind van de tunnel na elke dip komt een piek |
|
red one: | Donderdag, december 10, 2009 16:49 |
ja maar het voorjaar is alweer in zicht! | |
ninodepino: | Donderdag, december 10, 2009 16:48 |
ik ga weg uit Amsterdam vermoed ik sterkte grtjs, |
|
Auteur: Tom Witvis | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2009 | ||
Thema's: |