De tranen vallen aan 1 stuk door,
mijn ademhaling haakt,ik heb daar geen eens tijd meer voor.
Hoe moet ik verder leven zonder jou?
de enige jongen in m'n leven die ik vertrouw.
Geen lach meer van jou die voor mij zal zijn,
geen tranen van het lachen maar van mijn pijn.
Geen kleine aanrakingen meer van;hé ik vind je leuk,
geen gesprekken meer waarin we eindigen in een deuk.
Geen lieve woorden meer als het even niet goed met me was gegaan,
verder leven met de gedachten dat ik er alleen voor kom te staan.
Wel wil ik je beanken voor de tijd van m'n leven,
je bedanken voor de liefde die je me hebt gegeven.
Ik zal het nooit kunnen vergeten alle dingen die je zei,
ik vond het zo bijzonder,je was alles voor mij.
Ik vond je een voorbeeld voor hoe een jongen moest zijn,
nu ben jij net zo als anderen,je doet meisjes pijn.
Het verdriet dat het me geeft ik kan het niet beschrijven hoe het voelt,
niemand die echt begrijpt wat ik ermee heb bedoeld.
De steun van anderen ik vind het echt heel fijn,
maar niemand ziet mijn werkelijke verdriet en pijn.
Je had toch niks met hem? dus laat het gaan,
Op de wereld zijn er duizenden jongens die in je leven komen te staan.
Maar wat moeten die andere jongens in mijn leven als jij degene was waar ik voor wou gaan?
laat die andere jongens oprotten en lekker ergens anders gaan staan!
Ik lijk even geen uitweg te zien en blijf hangen in mijn verdriet,
maar over een tijdje is er toch niemand meer die dat ziet.
Niemand meer die za vragen gaat alles wel helemaal goed?
Niemand die om zou kijken naar wat het echt met me doet.
Ik kom er wel uit,ga vechten voor mijn geluk,
op een dag gaat het lukken en maakt niemand mij meer stuk.
Ik ben een emotioneel wrak,een mens vol met verdriet en pijn,
maar ik ga er voor zorgen dat dat op een dag over zal zijn!!
Ps; geschreven met een wirwar van emoties