poezie gedichtje
het is al zo lang geleden,
dat ik nog een baby was
je hebt me leren lopen,
voorzichtig pas voor pas,
dat we samen liedjes zongen,
ik boven op je knie,
ik mis je zo mijn moeder,
maar geen mens ziet mijn verdriet.
het is zo lang geleden,
dat ik nog een klein klein meisje was,
je hebt me leren fietsen, paardrijden en meer,
ik weet nog,
ik was bij je in de leer,
motoren was je passie,
mijn eerste woord bougie,
mijn verdriet is groot mijn vader,
geen mens die het nog ziet.
ik mis jullie pap en mam,echt heel erg
dat ik nog een baby was
je hebt me leren lopen,
voorzichtig pas voor pas,
dat we samen liedjes zongen,
ik boven op je knie,
ik mis je zo mijn moeder,
maar geen mens ziet mijn verdriet.
het is zo lang geleden,
dat ik nog een klein klein meisje was,
je hebt me leren fietsen, paardrijden en meer,
ik weet nog,
ik was bij je in de leer,
motoren was je passie,
mijn eerste woord bougie,
mijn verdriet is groot mijn vader,
geen mens die het nog ziet.
ik mis jullie pap en mam,echt heel erg
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ashes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2009 | ||
| Thema's: | ||