Ik wou dat ik je nooit had gekend
Dan was het gemis wat dragelijker
Omdat ik nooit zou hebben geweten
Wat ik nu alleen maar missen kan.
Ons geluk, oneindig mooi geluk
Vertrapt onder jouw voeten
Versplinterd terwijl ik viel,
In dat oneindig diepe dal.
Ik heb genoten van ons, van jou,
En de hoop op nog één keer samen
Mag dat, om je daarna los te laten?
Nee – ik zeg je nu gedag mijn lief.
Mijn mes zal mijn beste vriend zijn,
In dit pijnlijke en toch al snijdende gemis
Omdat ik weet – en weer opnieuw ervaar,
Dat er niemand is, die ik zó vertrouwen kan.