Dus begon ik te stampvoeten en dreinen, mijn moeder verloor al terrein.
"Maar kind toch, hier, een kopje thee, en wil je er een lekker koekje bij, of de hele trommel? "
Ik zag mijn kans schoon en liet me hysterisch op de grond vallen..
"Nee nee nee, ik wil dat niet, ik wil hem houden,en als hij niet mag blijven eet ik nóóit meer een hap wéh wéh wéh!"
Steels keek ik met mijn handjes voor m'n ogen wat het effect was, ze leek verward, ik dacht er nog een zwaktebod bovenop, als ik de mazelen krijg gaat ze hem écht wel uitlaten..
"Mama, ik wil hem houden, hij is heel lief en heeft geen vader en moeder meer,die zijn allemaal doodgeknuppeld of naar dierencentra getransporteerd, ik zal hem altijd zelf uitlaten, écht waar, in het park staan zó veel bomen, en we steken over bij het zebrapad, ah toe mama, zeg ja!"
Mijn moeder keek me bedenkelijk aan en vroeg;
"lieve schat, hoe kom je er eigenlijk aan?"
"Nou mama, ik was aan het schommelen, en daar stond hij opeens, een hoopje ellende, ik keek hem aan, hij mij en zo ging het, ik vroeg hem niets maar hij liep uit zichzelf achter me aan naar huis omdat ik om vijf uur thuis moest zijn, ik heb honger, maar hij ook, wie weet hoe lang hij al niets gegeten heeft?"
Mijn moeder sloeg haar handen voor haar gezicht toen ze zag dat mijn zwerver met zijn slurf haar perenboom uit de grond trok, en weende en weende, ik mocht hem echt niet houden, haar 'neen' was wet in huis..
Goh..en ze was al bijna om..