Zolang jij maar bij me bent!
Jij die de woeste storm
in mijn lichaam zo goed kent.
De verwoestbare brand
diep in mij kan blussen.
Stemmingen, die mij
vervormen en verontrusten
verdwijnen, als ik me door jou
in diepe slaap laat sussen.
Door jou lijf
tegen de mijne te leggen.
Voel ik me beter,
dan dat ik je ooit
zou kunnen zeggen.
in mijn lichaam zo goed kent.
De verwoestbare brand
diep in mij kan blussen.
Stemmingen, die mij
vervormen en verontrusten
verdwijnen, als ik me door jou
in diepe slaap laat sussen.
Door jou lijf
tegen de mijne te leggen.
Voel ik me beter,
dan dat ik je ooit
zou kunnen zeggen.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Woensdag, november 25, 2009 11:54 |
| afhankelijk lijf hunkering hoofdpijn etc. het is een lijdensweg maar het is vlak voor Kerst dus laten we blij zijn!:) grtjs, |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 25, 2009 09:30 |
| Wat heerlijk voor je dat je zo''n rijkdom hebt. Mooie geschreven. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2009 | ||
| Thema's: | ||