Xaf: | Dinsdag, augustus 17, 2010 18:25 |
De vogels horen, de bladeren vallen af, de wind suist langs onze oren, de regen valt naast ons neer, denkend en denkend..., blijft een mooi gedicht Ludivine. | |
Schaduwschrijver: | Woensdag, februari 24, 2010 07:00 |
En als nou wederzijds een hand wordt toegerijkt? | |
ludivine: | Maandag, februari 22, 2010 08:08 |
eenzaamheid was er maar werd ogevangen. Hij maakte het zijde sterker, stap na stap strekt ze haar hand eenbeetje verder uit tot ... | |
Xaf: | Maandag, januari 18, 2010 20:21 |
Zijde is sterk, maar eenzaamheid kan groeien. Er komt een moment dat het zijde het niet meer kan houden, dan hoort iemand de eenzaamheid op te vangen. Het open houden van een hand is een klein gebaar, maar in deze hand past een hart. Hoe onzeker en wantrouwend het hart ook is, het is de moeite waard om het te laten vangen. | |
ludivine: | Zondag, november 22, 2009 01:08 |
Dank je! Liefs, Ludivine |
|
switi lobi: | Zaterdag, november 21, 2009 21:50 |
Heel fijntjes en breekbaar... mooi! Liefs, switi lobi |
|
Auteur: ludivine | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2009 | ||
Thema's: |