Gemiste kans?
Wat hebben wij eigenlijk samen?
Soms heb ik zo’n goed gevoel bij jou
Ik heb je de kans gegeven … je hebt ze niet genomen
Ik weet niet of ik nog durf
Het had zo mooi kunnen zijn, ik weet het zeker
Maar vind jij dat ook?
Ik voel me wat afgewezen … ook al bedoelde jij dat misschien niet zo?
Ik zie het als een gemiste kans
We hadden samen kunnen zijn
We hadden al onze gevoelens de vrije loop kunnen laten
Maar je hebt die kans niet genomen
Waarom niet?
Diep vanbinnen voel ik me wel gekwetst
Maar no way dat ik je dat ooit zeg.
Ik denk niet dat jij een flauw benul hebt van wat mijn gevoelens voor jou écht zijn
Er is geen uur per dag dat ik er niet aan denk …
… wij met twee …
Tegen het beter weten van iedereen in
We hadden ervoor kunnen gaan
Even gewoon niet nadenken, verstand op nul
Maar jij hebt die kans niet genomen
Waarom niet?
Je hebt angst om ergens tussen te komen
Maar ik wil jou en hoe meer jij zegt:
“misschien beter niet”
Hoe meer ik op alle vlakken naar jou verlang!
Kon je het maar begrijpen
Kon je je er maar instorten zonder te denken aan anderen en diens mening
Want elke keer als jij ‘afsluit’
Dan voel ik die echte pijn tot in de toppen van mijn tenen
Jij denkt dat je voor mij een avontuurtje bent, een one night stand
Maar ik vrees dat ik veel meer wil
Spijtig genoeg weet ik niet of jij hier ook voor openstaat …
Soms zou het eens fijn zijn er gewoon voor te gaan
En daarna pas bezig te zijn met de gevolgen.