Wat kan je van zo´n klein kind verwachten
Het gaat nog zo onschuldig, onzorgvuldig door het leven
Zie die lieve stralende oogjes de wereld ontdekken
Niet wetend… welke gevaren zich daar bedekken

Laat het langzaam leren lopen
Een keertje vallen, maar toch weer opstaan
Kwaadheid is nog zo’n onbegrijpelijk woord
Is dat ook niet, zoals het in het leven hoort?

Je kan niet van zo’n kind verwachten
Dat het juist had moeten handelen
Dat hij het goede van het kwade scheidt
Überhaupt niet dat het nu al lijdt

Laat het langzaam leren lopen
Trots elke hindernis overwinnen
Na lange tijd kan het de hele wereld aan
Wil het genieten van zijn jeugdige bestaan

Verwacht niet dat een kind volwassen is
Durf het niet eens beleefd te vragen
En toch zijn er zoveel treurige getallen
Van kinderen die uit hun jeugd zijn gevallen

Is ontvoering dan geen misdaad meer?
Of moet het altijd een verdwenen lichaam zijn
Ook een geestenziel kan sterven
Kan een gelukkig leven onomkeerbaar bederven

Een kind moet onschuldig vrij en blij zijn
Hoeft nog niet te weten wat wel en niet deugd
Laat het vallen voor de charme van onwetendheid
Ontvoer het daarom ook nog niet van zijn jeugd…