Ze is een meisje van nog geen zestien,
De donkere stegen wilt ze liever niet zien,
Maar dat gaat moeilijk met de weet te worden gezien,
Als een object in eigen kring rond de klok van tien,
Haar avondje rust wordt daar gruwelijk verstoord,
Terwijl deze man eigenlijk bij het gezin hoort,
Iedereen moet eerst slapen zodat het niet stoort,
Hij dringt haar kamer binnen en beveelt haar te zwijgen,
Ze is verward als ze zijn handen voelt aan haar boord,
Als snel voelt het onprettig en wilt ze uit angst krijsen,
Ze voelt rake klappen die haar naar adem laten snakken,
Hij heeft haar te pakken en laat zijn broek afzakken,
Ze vecht door tot het zwart voor haar ogen wordt,
En voelt hoe het kussen steviger in haar keel wordt gedrukt,
De afschuw wordt erger als ze haar lichaam onderwerpt,
Alsjeblieft doe het niet is wat ze smeekt!
Zonder enkel berouw ontvangt ze een zwarte dag in haar leven,
Vijf minuten later gaat zijn broek dicht en is zij getekend,
Misselijk kan ze weer langzaam ademhalen,
Ze leeft met een geheim die haar letterlijk zal slopen,
De pijn moet ergens rusten daarom doet ze aan snijden,
Eerst zachtjes, dan dieper om haar bloed met tranen te zien lopen,
Er is niemand met wie ze praat over dit dus blijft ze lijden,
en worstelt daarom met onbeantwoorde vragen die ze niet kan vastmaken en ook niet kan rijmen,