Picasso tekent mij
een beetje met kleur
net als de winter in Afrika
Soepel gaat het penseel
over wimper en gezicht
waar hij verlegenheid
na een leugen opzet
Hij streelt en beroert
strijkt dat wat
teveel is weg
Alles bekijkt hij
zet het op de plek
ook het gezicht
dat ingetaped is