Niet te evenaren schoonheid
De door jou bewandelde paden in het bos fleuren op als jou zoete geur over het gras is
gestreken,De sneeuwklokjes luiden zachtjes tegen hun kleine kelkje,
de bomen trekken hun bladeren fris richting de hemel,
de kleine paddestoeltjes die op het punt stonden in te klappen,
zoeken de laatste moed om hun rood met witte dakje op het te kleine stammetje te laten bewegen,
zonnestralen schitteren over het water je ziet je eigen reflectie weergegeven in het buitengewoon
te blauwe water,
Vissen zwemmen langs de kant en volgen je stap voor stap om een kleine indruk te krijgen van het meeste perfecte
levende wezen,
de rijger die net stond te vissen kan zijn aandacht er niet bij houden en kijkt je met zijn grote bruin grijze ogen
heel doordringend aan en wacht je volgende stap af,
de kleine valk die zat te bidden in de lucht, op zoek naar een muis staakt het zoeken
door in de grote eik vol verbazing te kijken naar het wezen wat alle aandacht op eist,
Langzaam aan trekt je schaduw over alle paden en wegen
het einde is in zicht het pad ziet er vredig uit, De natuur is hersteld het is je gegeven al het moois wat je ziet
is ons door de heer gegeven,
Mochten de mensen om je heen je geen rust kunnen geven,
ga eens naar het bos om je door de prachtige stilte te laten omgeven.
gestreken,De sneeuwklokjes luiden zachtjes tegen hun kleine kelkje,
de bomen trekken hun bladeren fris richting de hemel,
de kleine paddestoeltjes die op het punt stonden in te klappen,
zoeken de laatste moed om hun rood met witte dakje op het te kleine stammetje te laten bewegen,
zonnestralen schitteren over het water je ziet je eigen reflectie weergegeven in het buitengewoon
te blauwe water,
Vissen zwemmen langs de kant en volgen je stap voor stap om een kleine indruk te krijgen van het meeste perfecte
levende wezen,
de rijger die net stond te vissen kan zijn aandacht er niet bij houden en kijkt je met zijn grote bruin grijze ogen
heel doordringend aan en wacht je volgende stap af,
de kleine valk die zat te bidden in de lucht, op zoek naar een muis staakt het zoeken
door in de grote eik vol verbazing te kijken naar het wezen wat alle aandacht op eist,
Langzaam aan trekt je schaduw over alle paden en wegen
het einde is in zicht het pad ziet er vredig uit, De natuur is hersteld het is je gegeven al het moois wat je ziet
is ons door de heer gegeven,
Mochten de mensen om je heen je geen rust kunnen geven,
ga eens naar het bos om je door de prachtige stilte te laten omgeven.
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 16, 2009 22:28 |
| bijna vergeten ook een liefdevolle avond voor Alet. | |
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 16, 2009 22:23 |
| prachtig en emotievol schrijven een mooie avond wenst ik aan jou toe |
|
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:32 |
| ik kan wel oordelen (vaak zelfs) maar dat anderen mijn oordeel volgen?! I think that''s sick man.. we grazen geen gras meer he?! very disturbing gewoon.. (en mailen; en mailen; en mailen.. die gasten zijn wel lief voor mij hoor.. dit geheel terzijde) desondanks voel ik een zeer grillige periode omhoog komen: maar het maakt niemand ene fuck uit (althans: ze zijn mijn psychiaters niet he?! nog 6 maanden wachten anders?! welja joh: go fuck yourself echt) doch enfin. | |
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:27 |
| of niet!! mensen die tijd hebben om (voornamelijk; ongevraagd ook) andermans zwaktes op te sporen: zouden wat meer tijd aan zichzelf moeten besteden. wat jij?! | |
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:26 |
| ik meen het wel serieus trouwens. deze hele hoegenaamde maatschappij hangt aan elkaar van ellende en andermans fouten zoeken.. hun zwaktes (nogal ongezond: of wat?!) ik ben er klaar mee.. ik kan niet aardig en zeer onlief zijn: maar dat meen ik dan ook echt (dat zegt iets over mij: voornamelijk) en daar laat ik het graag bij. | |
| mucho: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:21 |
| al die drukte in de natuur ik word al doodmoe als ik het lees daar ga ik niet voor me rust naartoe hoor ik ga wel in de kerk zitten daar is tenminste niemand behalve zo een kerkorgel dat lieflijk blert:( |
|
| mucho: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:20 |
| de grootste fout die ik zie staan is: het is je door de heer gegeven aaaargghhhhh:S |
|
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:19 |
| niet echt (nevermind: je verveelt me: jij hoort niet in mijn wereld!!) dan is het beest al los eigenlijk.. telkens weer xx | |
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:17 |
| nuja: ik ben geen lerares nederlands he?! (de minst lekkere wijven op aarde; stel ik me dan zo voor. maar gelukkig ben ik geen man trouwens.. nog even afkicken van de mail ofzo) als je elkaars fouten gaat zoeken is het een eindeloos pad naar ongeluk (dunkt me) ik benoem liever wat ik wel leuk vind aan iemand: ik voel alleen niets bij je (behalve benjamin is niemand voor deze test geslaagd. ze vullen hun eigen fouten op door anderen te kleineren: ik ben gewoon eerlijk. zonder doel) snap je?! | |
| mucho: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:09 |
| ik zie veel meer fouten hahahaha zoek de fouten!:) |
|
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 18:01 |
| jouw paraplu; jouw jas: jouw probleem :) jah. | |
| Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 16, 2009 17:59 |
| 2x ''geven'' en ''jouw'' geur (het is bezittelijk: nogmaals!!) ik word er niet warm van: sorry. | |
Over dit gedicht
| Auteur: brasjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||