telkens als de dood
zijn aanwezigheid laat voelen
schaaft hij aan leven
steelt een lach
zal een deel van mij bekoelen
ik herinner de weelde
bewust geklemd in gedachten
totdat zij als zand
door de vingers glippen
zij hebben nagelaten
de pijn te verzachten
*
ik maak de dood
tot mijn lief om
eindeloos te beminnen
zullen dan grenzen
zich langzaam ontsluiten
en leegte zich vullen
met vertederende zinnen
Laurens Windig: | Vrijdag, oktober 16, 2009 08:43 |
Bij het ene gedicht van jouw hand is er wel te reageren en bij het andere weer niet maar er is bij bewondering vooral ook de Duitse versie Schreiben in der luft! Jouw Duitse vertaling staat op mijn homepage. Heb je mijn bericht daarover ontvangen? Groet, Laurens |
|
ela: | Dinsdag, oktober 13, 2009 16:02 |
De od komt onverwacht en sluit de stervende in zijn scherpe liefdevolle armen. ela |
|
The Cool: | Dinsdag, oktober 13, 2009 14:07 |
aber das ist spitze und grandiooz | |
M-Rose: | Dinsdag, oktober 13, 2009 12:15 |
eiNNNdeloos mooie poezie hanske liefs van marose |
|
M-Rose: | Dinsdag, oktober 13, 2009 12:13 |
meet Joe "Julius" black om eideloos grenzeloos lief te hebben |
|
windwhisper: | Dinsdag, oktober 13, 2009 11:17 |
wellicht helpt het als je de dood gaat liefhebben, maar ik voel nog steeds het gemis van hen die me voor gingen, las ook je eerdte deel Vind het een mooie overdenking Hans liefs Cobie |
|
switi lobi: | Dinsdag, oktober 13, 2009 11:06 |
De dood steelt te veel.. :( Gelukkig geeft het leven des te meer- maar toch. Alle liefs, switi lobi |
|
Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2009 | ||
Thema's: |