Ik staar wat uit het raam.
De regendrubbels sijpelen langszaam langs het raamkozijn naar benéé.
Mijn gevoelens lijken haast een reflectie van wat ik zojuist buiten
waarneem.
In mijn gedachten probeer ik toch wat positief te blijven.
Ik beeld me in, dat 'zomers tafereel', spelende kinderen op de nu zo eenzame
straat, alles groen, neej het is mij nu goed duidelijk de herfts is zijn intocht
aan het doen.
Alle zomers kleuren dwarrelen nu één voor één naar beneden, wat
achterblijft is alleen het kale schors.
Die boom, die treurige boom, kijkt me wat beteuterd aan. ik voel h'm
de natuur met z'n kleurrijke soms wat bittere emoties, net als ons vaak
zo wispulturig en wat chaotisch.