...
Volg mij
De weg die voor mij lag
boezemde mij een grote schrik
of dat hij steeg als berg
of daalde als dal, ik kon niets
onderscheiden, niets
verder zien dan mijn eigen angsten
o vadertje vrees u ongure gids
zie mijn wolkig oog, nu
impuur en zo onklaar
Al duizelde in brons ontzag
en ik snaakte 'n akelige doodssnik
welk rilde elk mijn been en al mijn merg
tot 'n stem mij, diep vanuit 't iets
dat immense ondoorgrondelijke iets
mij leidde - als ware het 'n zangstem
en plots als bij bliksemflits
lag de weg gelijk 'n breed avenue
kalm en vrij van gevaar
F.