LIEVE MAMA
acht jaar ben je nu al uit me leven.
ik herinner de begrafenis nog als gisteren.
ik liet geen traan,
niet omdat ik niet van je hield,
maar hield me groot tegenover de anderen.
je zou eens moeten weten
hoe graag ik me had willen laten gaan.
de dagen erna
vol verdriet, medelijde, en pijn.
ik niet aan mij zag je niks
maar ik zal je vertellen het was allemaal schijn.
ik was helemaal kapot van binnen.
mijn hart was gekraakt, en toch geen emoties.
hoe zou het komen
kan ik me niet goed uiten?
of ben ik bang dat ik voor gek word uitgemaakt?