één zon volstaat nooit voor onze harten kristalvonken springen in lucht tot gouden koude en warme symbiose dwars door je ogen het laatste vonkje licht ontvlamt het duister
verlangen verandert kleur slaapwarme woorden druppelen in mijn hart jij, ik in liefde wederzijds nabij; je sneeuwhuid bestaat enkel uit woordeloze omarmende milde.