Die ene keer,
die ene keer dat je me aanraakte,
dat je me liet beven,
die ene keer heeft me verkloot!
hoe kon je?
Zeven jaar ouder ben je,
ik was een kind.
Wist amper iets van de wereld,
maar jij..
Jij leerde me dat het er klote is.
Jij leerde me toneel spelen,
jij liet me liegen.
Jij verpeste me voorgoed.
Met een aanraking veranderde jij me in iets,
wat ik niet wou zijn.
Je verpeste me,
ik was geen kind meer.
Kon niet meer genieten,
was bang..
En niemand die het wist,
niemand die het weet.
En toch moet je weten.
Ik beef nog steeds.
Ik schreeuw nog steeds.
Ik krijs nog steeds.
Geen avond denk ik niet aan jou,
aan die dag,
aan de minuten die verstreken,
de uren,
de dagen..
En weet je?
Ik huil nog steeds