Zee
Op de golven van mijn gevoel
ben ik verpletterd op een rots
Links en rechts vlieg ik heen
Geen deel meer van me over
Alles los, kapotgeslagen
bruut, tegen een steen
Ik voelde hem aankomen,
begon al wat te wankelen,
wilde remmen, wat minder golf
Maar de kracht van de zee
duwde me verder en verder
Naar die muur van verdriet,
geen weg terug, no escape
Wie kan mijn ziel nu helen,
hem weer vormen naar een geheel
Zo eentje die je in de verte
aan ziet komen, opwellend
Een waarvan je denkt, die is mooi,
die wil ik voelen en ervaren
The perfect wave
Ik moet sterk zijn, alle restjes hergroeperen
en me toch weer terugtrekken in die zee
Die me duwt, sloopt, schopt en breekt
Misschien heb ik het geluk
en is mijn wilskracht zo groot
om het vernietigende hiervan om te buigen
naar iets dat mij voor altijd heelt…
Rene S: | Dinsdag, oktober 13, 2009 12:45 |
Jij kan je ziel helen als je besluit te gaan zwemmen, net zolang tot je het strand bereikt en je het zand onder je voeten voelt. | |
Werner Domroese: | Vrijdag, oktober 02, 2009 00:47 |
Wat een bijzonder gevoel overspoelt mij bij dit prachtige gedicht. Jij beschrijft precies wat ik bedoelde met de passage ''my vulnerability has become my strength'' in mijn tekst ''Enduring Fatigue''. Het is alsof je een enkele passage tot volwaardig gedicht hebt omgetoverd. Hier heb ik met enorme bewondering van genoten. Wow. Super. | |
nana: | Donderdag, oktober 01, 2009 23:21 |
je emoties voelbaar verwoord sterkte en bescherm jezelf nana |
|
Jasper de Jong: | Donderdag, oktober 01, 2009 22:22 |
Je gevoel schrijft de woorden en ik voel het... Liefs Jasper |
|
Auteur: Inge_M | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2009 | ||
Thema's: |