Gedachtes in een cirkel.
Ik wil niet mezelf voor altijd blijven haten.
Maar het lijkt alsof ik deze cirkel niet kan doorbreken.
Ik blijf denken dat ik dit moet doorbreken.
Net als de vorige keer.
En ik weet dat ook ik de moeite waard ben.
Echt wel.
Maar toch voel ik me zo stom en dom.
Waarom ben ik dan ook voor hem gevallen?
En waarom moest ik dan ook zo door zeuren tegen hem?
Vind je het gek dat hij niks meer tegen me zei?
Waarom vertrouwde ik hem ook?
Ergens diep in mij had ik dit toch moeten voorzien?
Dat hij me zou misbruiken, ik had het moeten voorkomen!
Negatieve gedachtes.
Kan ze niet weerhouden.
Ik weet dat ik er mag zijn.
Maar toch is mijn zelfrespect 0,0.