Waar zijn ze gebleven
de holle dagen van draven
en uren doelloos op de fiets
de tijd te verdrijven
langs weiland en beek
het leidde tot niets
waar zijn ze gebleven
de lege uren van turen
naar ‘t gras of het zou groeien
de winterse stappen
krakend op witte ondergrond
van wangen die gloeien
waar zijn ze gebleven
de tranen in het kussensloop
leerde tijd me dan toch verwerken
heb ik in de jaren die voorbij gingen
en met het rechten van mijn rug
me pootjes leren sterken
Aquarel: | Vrijdag, september 18, 2009 09:46 |
Prachtig ! Liefs, Aquarel |
|
Quicksilver: | Donderdag, september 17, 2009 20:21 |
Ja waar zijn ze gebleven, denk ik ook dikwijls!Héél mooi! Liefs,dicky |
|
Ludy: | Donderdag, september 17, 2009 16:14 |
Heel herkenbaar mooi geschreven! Bedankt voor je stemmensteun! Liefs, Ludy |
|
Oorlam: | Donderdag, september 17, 2009 15:22 |
tijd heelt alle wonden, een clichee, maar wel het beste clichee:) | |
Dirk Hermans: | Donderdag, september 17, 2009 14:11 |
supermooi | |
Yaira: | Donderdag, september 17, 2009 12:43 |
Heel mooi geschreven. | |
Two Tears: | Donderdag, september 17, 2009 11:23 |
Meer dan eens ben ik door zo''n periode heengegaan, zeer herkenbaar dus en... mooi geschreven. Liefs Two Tears |
|
karinvangelder: | Donderdag, september 17, 2009 11:04 |
ik sluit mij helemaal bij switi aan Remie.. liefs van mij , Karin |
|
Anastacia: | Donderdag, september 17, 2009 10:05 |
prachtig gedicht liefs fijne dag xxx | |
switi lobi: | Donderdag, september 17, 2009 10:02 |
Misschien is dat dan ook wel zo lieve remie.. het blijft bij je, maar je hebt het leren dragen. Nog dikkere knuffel dan daarnet, switi lobi |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2009 | ||
Thema's: |