Beelden komen terug van toen,
jouw handen op mijn lijf,
ach nog steeds voel ik het,
hoe komt het toch dat ik met mezelf
geen blijf weet ?
Steeds weer
voel ik je aanwezigheid bij mij,
maar weet je
wat het grootste is
dat je van mij afnam,
dat is dat je het me
soms zo onmogelijkt maakt,
om iemand op dat moment graag te zien.
En toch slaag ik er elke dag beter in,
wat ik zie je graag elke dag,
en ook al ben ik soms moe of mopperig,
of lukt het me allemaal niet meer,
nee jou doe ik nooit zeer.
je bent te waardevol om te laten gaan.