Draai me om met men rug naar jou.
Weet niet of ik deze liefde vol hou.
Zodra je praat doet het me pijn.
Dan denk ik aan hoe het hoort te zijn.
Na lang nadenken draai ik me om.
Ik wou dat ik terug in de tijd kon.
Over men wangen lopen tranen.
Ik denk aan de tijd van ons samen.
Open men ogen pas na een lange tijd.
Van al die ruzies die we hadden heb ik spijt.
Je wilt je groot houden voor mij.
Maar die sterkte van je is al voorbij.
Ik zie de tranen in je ogen.
Is dat geluk van ons toch gelogen.
Opeens ben je heel breekbaar.
Als je maar niet vergeet wij zijn er voor elkaar.
Ook al geef dit alles me vaak verdriet.
Jou opgeven doe ik niet.
anne(20): | Maandag, september 07, 2009 20:19 |
Mooi geschreven en miss wel beetje herkenbaar.. Liefs anne |
|
Auteur: Crushingheaven | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2009 | ||
Thema's: |