en zo verglijdt het leven
en zo
verglijdt het leven
achter stappen
die weer klinken
in de stilte van mijn geest
dromen die
illusies waren
die intens in houden
in ons voelen spaarden
weg
in pijn
en smart verstorven
en zo
verglijdt het leven
als een leegte die niet kiest
die alleen in houden
van zichzelf verliest
zomaar, ongemerkt
weg
en al wat dan nog rest
zijn de scherven die getuigen
die niet buigen en slechts zijn
als een voelbaar stuk verloren
als verlangen
in de pijn
-
verglijdt het leven
achter stappen
die weer klinken
in de stilte van mijn geest
dromen die
illusies waren
die intens in houden
in ons voelen spaarden
weg
in pijn
en smart verstorven
en zo
verglijdt het leven
als een leegte die niet kiest
die alleen in houden
van zichzelf verliest
zomaar, ongemerkt
weg
en al wat dan nog rest
zijn de scherven die getuigen
die niet buigen en slechts zijn
als een voelbaar stuk verloren
als verlangen
in de pijn
-
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2009 | ||
| Thema's: | ||