ik schreeuw
hulp is wat ik zoek
maar bij elke klank
is het alsof ik een enkeltje hel boek
ik er dan niemand die mij ziet
en geen mens die mij helpen kan
ziet dan niemand
dat ik de wil om te leven verban
ik wacht
een helpende hand is waar ik naar verlang
maar nu het zo lang duurt
maakt mij dat bang
is er dan niemand
die mij helpen wil
word ik dan aan mijn lot overgelaten
houden jullie je daarom stil
ik huil
een schouder heb ik nodig
maar blijkbaar is mijn pijn
voor iedereen overbodig
is er dan niemand
die naast mij wil staan
zou het dan niet makkelijker zijn
om nu dood te gaan?