elke nacht als ik mijn ogen sluit
voel ik weer jou handen op mijn huid

je hete adem in mijn nek
en hoor ik je grote bek

voel het harder worden van je lid
o had ik maar wat meer pit

ik moest je weer pijpen
o waarom dat probeer ik nog steeds te begrijpen

wat heb ik toch verkeerd gedaan
mijn hele leven was in een klap van de baan

maar je ging maar door
mijn stop kreeg geen gehoor

jaren zijn er zo voorbij gegaan
je dreigementen zorgden dat ik naar je toe bleef gaan

je gebruikte je riem om dat kracht bij te zetten
en mij het spreken te beletten

je bont me vast als ik tegenwerkte
en er was nooit een mens die iets merkte

als ik weer weg mocht ging ik me in het bos verschuilen
waar ik dan uren zat te huilen

tranen vloeiden van eenzaamheid angst en pijn
o wat voelde ik me verschrikkelijk klein

droomde over iemand die me kwam helpen
eindelijk dit hevige bloeden te stelpen

maar s'morgens was ik weer helemaal alleen
nee om mij te helpen was er geen een

nee ik moest het zelf maar uitzoeken
hoe kon ik voorkomen dat je me ging slaan in alle hoeken

moest zelf zorgen dat je ophield
voor je me echt helemaal had vernield

nee jij moest me zonodig keer op keer verkrachten
vooral tijdens die afschuwelijke lange nachten

mijn verhuizing zou je eindelijk stoppen
maar door je dreigementen moest ik al mijn gevoelens opkroppen