Het verleden laat ik los, in zachtheid verwerkend, anders vasthoudend de mooie stukken opslaand in de zolder van mijn bestaan.
Met andere ogen kijk ik, een nieuwe wereld ontdekkend, open en vrij verder door het leven gaan.
En voor al die mooie lessen, de littekens erend rolt er uit mijn oog een zoete traan.
De sluier weggetrokken van mijn gelaat, met zich meenemend al de waan.
Daar vind ik me terug en zie ik mezelf staan.