Je wist het wel
hoe het moest
pakte het mes
streelde ermee langs je polsen
en dan
een sterke haal
bloed
Je wist het wel
het was fout
en de pijn, wat was het toch
daarmee
tranen rolden over je wangen
je beet op je lippen
ogen dicht geknepen,
oh, de pijn
En toch
elke keer nieuwe wonden
littekens zijn het nu geworden
van buiten niet goed te zien
maar oh, van binnen
Je wist het wel
het was slecht
maar het voelde als een
verslaving
ja
zelfs nu nog
verlang ik er naar terug
nee, ik kan het niet loslaten
het blijft altijd een deel van mij
Je wist het wel
deze wonden helen niet.
*The scarrs remind me
that the past is real.*