voor jou
soms voel ik mij plots zo alleen
dan mis ik die arm om mij heen
vreemd genoeg dat dit nooit went
alsof je alleen op de wereld bent
in wezen is ieder mens toch alleen
ook met veel mensen om zich heen
schrijf het van je af kijk niet om
’t antwoord is.. vraag niet waarom
en toch .. plots verschijnt er licht
die tovert een lach op je gezicht
het troostende woord dat gaf jij
en maakte mij eindelijk weer blij
de bedoeling is oprecht en warm
om mij heen voelde ik jouw arm
die mij hielp ondanks alle pijn
zodat ik niet alleen hoefde te zijn
Karin
Quicksilver: | Dinsdag, juli 14, 2009 22:07 |
Dit gedicht leest/voelt als een warme deken in delen! Liefs,dicky |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, juli 14, 2009 20:37 |
als een warme deken...jouw mooie gedicht! liefs kerima ellouise |
|
Miertje.A.K: | Dinsdag, juli 14, 2009 09:51 |
heel mooi prachtig gedicht en ontroerend liefs miertje |
|
tweety-ysje: | Dinsdag, juli 14, 2009 08:50 |
zeer mooi verwoord lieve karin! | |
©jade: | Dinsdag, juli 14, 2009 08:49 |
iedereen wil een arm om zich heen...en jij verdiend hem dubbel en dwars hoor karin ...heel mooi gedicht kusknuf jade | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 14, 2009 08:48 |
Laat ons het gemis delen Karin dan voelt het voor beiden minder minder zwaar. Ode aan het licht dat een lach op je gezicht toverde. Veel liefs van mij Anneke |
|
_Lieverdje_: | Dinsdag, juli 14, 2009 08:35 |
een superlieve ode dit zal diegene terecht blij mee zijn liefs |
|
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 juli 2009 | ||
Thema's: |