Weer een van die wakkere nachten. Diegene die mij aan het denken brachten. Ook deze was weer vol met enig gewoel. Over mijn leven, over mijn gevoel.
Ditmaal doch in positieve lijnen. En het negatieve laten verdwijnen. Morgen weer in mijn 26e levensjaar verder. Met mijn ervaringen als mijn herder.
Een nieuwe dag, en nieuwe start. Morgen dus een verandering voor de jarige Bart. Maar een nacht doch met veel korte metten. Nogal wat dingen op een rijtje kunnen zetten.
Hoe ik nu dan ook hier zit, is nogal nieuw voor mij. Vrolijk, positief, en ja zelfs een kleine trots er bij. Veel dingen ga ik doen, die ik altijd heb gelaten. Vooral nu Tijd voor mezelf, dit zal vooral mij baten.
Veel dingen laten die ik altijd heb gedaan. Met mijn eigen ziel vooral vooraan. Mijn eigen doelen bepaald en gegeven. En daarin zal ik vanaf nu ook streven.
Vechten en gaan voor mijn eigen geluk. Zonder enige twijfel en vooral zonder enige druk. Het verleden sluit ik hierbij dan ook af. En zie mijn leven niet langer als een straf.
25 jaar bij de pakken neer gezeten. Maar dit 26e jaar zal ik beginnen mij te meten. Te meten met de maatsstaven welke ik zelf wil halen. De bergen beklimmen, en geen ruimte voor dalen.
Mijn woorden en gevoel zijn in dit gedicht verbonden. En Eindelijk… heb ik de draad weer gevonden.