Zon en windstille dagen
de zomer dobbert als een afgesleten zweetdruppel
langs windsstille dagen
zonder vragen hoe ik morgen doorkom
roepen mijn voeten: “water”
om mij te rechten als een bloem
heb ik meer nodig dan zon
stille hitte verdwijnt in de grond
de tuin schrompelt dor
schor zingen de vogels hun lied
een klein twiet twiet
mij zie je niet
ik zit in een kommeke te voetenbaden
een parasol en een boek
de bladzijden draaien vanzelf
en ongelezen om
kom, kom, roep ik nog
naar de schapen
maar ook zij geven de voorkeur
aan slapen
Erna