mijn hart is de jouwe,
de jouwe niet die van mij.
ik zal van je houwe,
maar jij maakt me niet blij.

de moed na al die tijd,
om jou eens op te bellen,
ik moest het kwijt,
je het vertellen.

jij was zo stom, zo laf,
om bot nee te zeggen,
dus nu sta ik voor paf,
ik moet me er bij neer leggen.

het was te verwachten,
ik ben maar gewoon,
maar ik zag hoe we lachten,
dat was zo schoon.

dus na alle adviezen,
belde ik jou,
ze zeiden: je hebt niks te verliezen,
maar of ik je nu vertrouw?

jij bepaald,
hoe het nu verder gaat,
ik weet dat jij niet baalt,
dat het je koud laat.

jouw leven gaat door,
de mijne ook,
jouw vreugde gaat voor,
bij mij is die in rook.

want jij was nummer een,
de eerste echte,
zoals jij was er geen,
ik wou voor je vechten...

maar nu is het klaar,
ik moet je vergeten,
kan ik dat maar,
dat wil ik weten.