Ik voel mijn oogleden zakken,
elkaar zachtjes en teder strelend.
De zwaartekracht trekt met een constante geduldigheid tot ze versmelten tot één geheel.
Het zwakker wordend licht versmelt met de duisternis, tot de duisternis resteert.
In de duisternis zie ik flarden,
zich als wolken banend door mijn gezichtsveld.
Van losse, abstracte figuren wervelend naar een beeld van concrete en herkenbare figuren,
terugkerend van hun reis uit de wereld die ondergebracht wordt in de bewuste, realiteit.
De concrete en herkenbare figuren wervelen ongecontroleerd en willekeurig door het gezichtsveld heen. Penetreren hun baan zonder doel, zonder emotie. De beelden vormen langzaam een concept van doelen, mensen en emoties die in mij huisvesten.
Verlangend naar een vaste lijn, ontdoen de beelden zich van de rafels en wanorde. Chaos versmelt met kalmte en structuur.
Waar de beelden eerder in anarchie gedijde, zoemen ze nu vreedzaam in samenhang verder. Beeldend wordt een verhaal vertelt, dat nog te begrijpen of specifiek op te vatten valt, maar wat wel herkenbaarheid en intrigerende verhaallijnen bevat.
Het verhaal lijkt op een persiflage van de realiteit. Absurdisme en ongecontroleerde gedachten schieten voorbij in een film waar ik zowel speler, als toeschouwer ben.
Zonder vaste hand op de voorbij-schietende beelden laat ik het over me heen komen, totdat mijn bewustzijn zich een weg naar buiten baant. Langzaam verdwijnen de concrete en heldere beelden in een woelige duisternis vol met rafelige lijnen. De duisternis hijst de witte vlag aan een mistige substantie die over mijn verhaal heen nevelt.
De lichtgevende duisternis verlaat het onderbewust zijn en mijn lichaam reageert zwakjes op de impulsieve reflexen. Ik word me bewust van de lucht die in mijn neus verdwijnt, zich een weg-banend naar mijn longblaasjes, waar deze een weg zoekt naar mijn lichaam om het vitale kracht de geven.
Mijn oogleden trillen, vechtend tegen de druk die de zwaartekracht nog steeds uitoefent. Verzettend tegen een onafgebroken kracht, gebruiken mijn oogleden al hun wilskracht om de onzichtbare vijand te overheersen. Het felle witte licht signaleert dat de vurig bevochtte overwinning is behaalt.
Jezus, wat heb ik raar gedroomd zeg...