Volg het witte licht
het pad van rozenbladen;
Laat me maar alleen,
ga maar.
Doof nu maar het licht,
stoppen zullen ook mijn paden.
Wacht maar niet op mij,
ik heb jou in alleen gelaten,
doe dat nu ook maar met mij.
Hard was tegen zacht,
sterk was tegen zwak,
ik ging aan jou voorbij.
Nu vegen mijn tranen jouw gezicht schoon,
dat hadden we beiden nooit verwacht.
Volg het witte licht,
het pad van rozenbladen.