het einde

Uit het niets ben jij verdwenen,

In die donkere stille nacht

Voorbij zijn jouw gevoelens,

Mijne sterker dan ik dacht

Jouw liefde was ineens verdwenen, Als regen voor de zonneschijn Je wilt niet meer verder Dat doet mij zon pijn Ik dacht dat wij samen het recept hadden Recept van simpelweg geluk Zie ons nog samen lopen In de Ardennen, lachend en vol liefde Dat kan toch niet ineens stuk? Ga niet weg van mij, Blijf bij me Ga niet weg van mij Je hebt me een tijdje voorgelogen Wilde mij niet kwetsen Ik wilde dat ik dat gezien had. Maar ik was blind, en kwijt mijn ogen Ik had een plaatje in mijn hoofd,
dat was een toekomst voor ons twee
maar dat nam je me af. Pijn raast door mijn lichaam Kan het niet meer opvangen Net als de pijnlijkste wee Mijn ogen jank ik uit mijn hoofd,
benen kunnen mij niet meer dragen. Gisteren hield je nog van me, Of ben ik een dom wicht die dat geloofd

verdwaalt in mijn verdriet,
ontspoort van spoor geluk,
vaarwel voor nu Misschien voor altijd Dat kan ik nu nog niet zeggen, Pas als dit verdriet slijt.

ga niet weg van mij
blijf bij me
ga niet weg van mij
ga niet weg van mij
Alstublieft.

Geschreven door

mevrkimkim

Reacties op dit gedicht

mevrkimkim vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

88:	Zondag, juni 28, 2009 22:35
ja, heel verdrietig geschreven sterkte, 88

isolina:	Zondag, juni 28, 2009 13:15
emotievol , goed geschreven . verdrietig dat wel . knufff maria (Isolina)

Over dit gedicht

Auteur: mevrkimkim
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 28 juni 2009
Thema's: [Liefdesverdriet]