Verwaarlozing.
wanneer alle steken onder water gelaten
niet eens meer een oogopslag verdienen
alles nog een worsteling lijkt met het leven
alsof het an sich nog niet genoeg is geweest
om de weg naar buiten terug te vechten
krijg je daar een molensteen om je nek
aan aandacht geen tekort op die momenten
slechts een verkorte versie van het verleden
terwijl rennende voeten geen stap verzetten
handen in een schoot geworpen verkrampen
slecht kenbaar voor het beoefende oog
omdat ze niet tot witte stompjes vervormen
het voelt koud bij vlagen hier, merk je?
terwijl er geen reden meer is om te zijn
en het in rondjes draaien niks vergoed
al zou het enkel zijn omdat schreeuwen
nooit een toegevoegde waarde is geweest
en wegduwen de meest juiste oplossing lijkt.
lexx: | Donderdag, juni 25, 2009 16:11 |
met toewijding doodmaken wat je verwaarlozing heeft overleefd. weet ik het ook, het is wat zweverig en meisjesachtig. | |
roosjerood: | Donderdag, juni 25, 2009 15:50 |
stilmakend ,veel sterkte | |
Oorlam: | Donderdag, juni 25, 2009 14:12 |
:) aaike | |
arie: | Donderdag, juni 25, 2009 13:56 |
''wegduwen'' is nog nooit de juiste remedie geweest al zegt het gevoel iets anders.. De barricaden op om rust te krijgen vanuit het geweten X |
|
Amon: | Donderdag, juni 25, 2009 12:34 |
zet = zeg in deze | |
Amon: | Donderdag, juni 25, 2009 12:34 |
ja ja, de eeuwige strijd tussen gevoel en geweten. Ik zet gooi alles overboord en duik erop(of erin)! | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 25 juni 2009 | ||
Thema's: |