nu de kerk is uitgedroogden jouw dienaarsal lang een breedeen nieuw leven bovenhet jouwe hebben verkozenlijkt het ineens allemaalzo overbodigdie jaren van oude koffieen koude matrassenwaar de geur van naderende doodmeer overheerste dan parfummaar het leed is al geschieden weet jeik heb mijn kleuren nogbij elkaar weten te pakkenhet waren de stille voorbijgangersdie het echte verlies proefdenin onverzorgde wonden
Nummer 127 : | Zaterdag, juli 04, 2009 08:14 |
goed geschreven! Bart ps je hebt gelijk, ook al heb ik mijn best egdaan rekening te houden met lettergrepen ''drugwoordgedicht'' leest wat vreemd :s |
|
Hilly N: | Donderdag, juni 25, 2009 08:52 |
Prachtig je zinnen Gert! Lieve groet met veel zonnetjes:) Hilly |
|
Quicksilver: | Woensdag, juni 24, 2009 21:27 |
Heel bijzonder gedicht lieve Gert. liefs,liefs dicky |
|
Laurens Windig: | Woensdag, juni 24, 2009 10:22 |
knap, knap, knap!!! Schitterend en droevig verwoord! Lieve groet, Laurens |
|
Stip: | Woensdag, juni 24, 2009 10:13 |
intens gedicht graag gelezen stipje |
|
switi lobi: | Woensdag, juni 24, 2009 09:04 |
De dienaars blijken kruipers te zijn... en jij bent er mooier (en sterker) uitgekomen. Dikke kus! |
|
hiljaa: | Woensdag, juni 24, 2009 09:01 |
intens sterke woorden neergezet in ene gedicht knufleifs--hiljaa-- |
|
Auteur: Gert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 juni 2009 | ||
Thema's: |