Zijn naam staat als een cel met tralies in mijn hart gepriemd
Zijn zachte lippen laten me wegdromen over zwoele avonden aan het strand
Zijn lieve glimlach waarin ik iedere keer verdrink
Zijn prachtige kaken die hem zo uniek maken
Het levendige in hem die me zo vrolijk maakt
Geen mens kan beschrijven wat ik voor hem voel, met hem, bij hem..het is allemaal zo perfect... en toch zo onrealistisch
Geluk? Was het dat maar..
De onverbiddelijke werkelijkheid kerft steeds dieper in de wonde
Nee, voor helen is het te laat
Alleen tijdelijk koesteren is de enige mogelijkheid die me nog voor ogen ligt..
Maar morgen zullen vogels weer fluiten
Kinderen zullen joelen in het lange gras
Mensen zullen zich voelen zoals ze zich nog nooit gevoelt zullen hebben
Maar in hem zal de pijn bijten..