Zonnewende…
ik hoop op verlossing
van een zomer die kwaad begint
met regen bij vlagen en zondags heel vroeg
blijkt het uur ontoegankelijk
waar donder zorgen baart
en het medelijden belachelijk klinkt
vanaf het watergekletter
uit donkere wolken
stijgt moedeloosheid ten top
en sluip ik zichtbaar
langs druppelgespetter
mijn soort is ontheemd,
gekluisterd aan het bed
het leven in verwachting
en de langste dag bij één van
al die anderen gezet
van hier af vraag ik warme tijden
in een trance van gebeden
en samenhorigheid
tot het einde van haar bestaan
met samengevouwen handen
de blik zachtjes richting zuiden wijst …
esteban 21 Juni 2009