Radeloos
Zoveel mensen om me heen,
nooit voelde ik me zo alleen.
Iedereen kijkt,
maar niemand die het ziet.
Mijn vertrouwen is geschaad,
van mijn kwetsbaarheid is gebruik gemaakt.
Ik kan niemand meer vertrouwen,
nooit meer wat delen.
Alles wil ik controleren,
nooit kan ik me afreageren.
Fouten mogen niet gemaakt,
ik mag niet zwak zijn.
Hulp vragen doe ik niet meer,
zwakte is iets wat ik niet accepteer.
Mijn gevoelens mag ik niet tonen,
niet kwetsbaar, niet zwak.
Wil ik dan wel eens praten,
merk ik dat anderen mij verlaten.
Ze maken gebruik van mijn luisterend oor,
ik ben de moeite niet waard.
Men snapt niet dat ik het niet snap,
misschien omdat ik te snel afkap.
Alles schijn ik fout te doen,
nooit vrij van geruzie.
Ik weet niet meer wat ik moet,
het lijkt of niks er meer toe doet.
Niemand neemt mij serieus,
al probeer ik nog zo hard.
Mezelf zijn is taboe,
maar wat doe ik er ook nog toe?
Niet geaccepteerd dat ik ben wie ik ben,
ik wil zo graag normaal zijn.
Volgens mijn vader koos ik verkeerd,
maar dit gevoel is niet aangeleerd.
Nooit zullen mijn ouders het begrijpen,
ik wil niet zijn wie ik ben.
Ik heb geen toegevoegde waarde,
wat moet ik dan nog op deze Aarde?
Alles is fout en niks is goed,
ik snap het gewoon niet.
nooit voelde ik me zo alleen.
Iedereen kijkt,
maar niemand die het ziet.
Mijn vertrouwen is geschaad,
van mijn kwetsbaarheid is gebruik gemaakt.
Ik kan niemand meer vertrouwen,
nooit meer wat delen.
Alles wil ik controleren,
nooit kan ik me afreageren.
Fouten mogen niet gemaakt,
ik mag niet zwak zijn.
Hulp vragen doe ik niet meer,
zwakte is iets wat ik niet accepteer.
Mijn gevoelens mag ik niet tonen,
niet kwetsbaar, niet zwak.
Wil ik dan wel eens praten,
merk ik dat anderen mij verlaten.
Ze maken gebruik van mijn luisterend oor,
ik ben de moeite niet waard.
Men snapt niet dat ik het niet snap,
misschien omdat ik te snel afkap.
Alles schijn ik fout te doen,
nooit vrij van geruzie.
Ik weet niet meer wat ik moet,
het lijkt of niks er meer toe doet.
Niemand neemt mij serieus,
al probeer ik nog zo hard.
Mezelf zijn is taboe,
maar wat doe ik er ook nog toe?
Niet geaccepteerd dat ik ben wie ik ben,
ik wil zo graag normaal zijn.
Volgens mijn vader koos ik verkeerd,
maar dit gevoel is niet aangeleerd.
Nooit zullen mijn ouders het begrijpen,
ik wil niet zijn wie ik ben.
Ik heb geen toegevoegde waarde,
wat moet ik dan nog op deze Aarde?
Alles is fout en niks is goed,
ik snap het gewoon niet.
Reacties op dit gedicht
| CBR: | Vrijdag, augustus 13, 2010 23:11 |
| Veel sterkte! liefs, cbr |
|
| Lindsey Gulickx: | Dinsdag, juni 16, 2009 00:24 |
| Mooi en herkenbaar | |
| just_me: | Maandag, juni 15, 2009 19:02 |
| iedereen heeft een toegevoegde waarde! Onthoud: you can''t run away from the person you are inside. Ik ben er zeker van dat je een fantastisch mens bent. Jammer dat andere je enkel gebruiken als een luisterend oor. Iedereen maakt fouten, niemand is perfect. Ook niet diegene die je op je fouten wijzen. sterkte! |
|
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 23:59 |
| heb moed, al klinkt het cliche, het antwoord ken je al voordat je de vraag stelt herkenbaar gedicht, sterkte Nr 127 |
|
| trucker klaas: | Zondag, juni 14, 2009 23:44 |
| blijf jezelf en blijf praten er is altijd en oplossing sterkte ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MelissaN | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||