Väsymys.
omdat ik me het liefst met verkleinwoordjes erbij
zou verstoppen, tot ik niet meer zou bestaan
heimelijk blijf lachen, en de dag rondom genietkleef ik beelden en zinnen aaneen in mijn hoofd
tot ware verhalen zich vertalen tot mijn schrift
even nietszeggend als mijn ogen wanneer je keek
dartel, vrolijk spring in het veld, opgestrest
verdediging is het beste antwoord, kwetsbaar of niet
spijtbetuiging, in volledige overgave nee zeggen
en er toch weer in vallen, elk jaar weer
ware de vermoeidheid niet kan opwegen
tegen al deze lachende gezichten.
| H.J.: | Maandag, juni 15, 2009 00:36 |
| en er toch weer in vallen, elk jaar weer. houden zo:) grijnssxx |
|
| Amon: | Zondag, juni 14, 2009 22:19 |
| al die trappen en al die tassen....zucht | |
| sunset: | Zondag, juni 14, 2009 15:54 |
| Toch vind en vond ik je er gisteren goed uitzien. En ik kan alleen maar wensend hopen dat je innerlijk net zo stralend voelt, is. Liefs en knuf, sunset |
|
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 11:19 |
| eigenaardig interessant gedicht (ook al ontgaat de echte betekenis mij compleet) :) Bartxx |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||