Ik voel de tranen prikken in mijn ogen
En, er is er eentje die kan ontsnappen aan de weerstand
Ik wil het niet, ik wil niet nog steeds om je huilen
Maar k kan je niet laten gaan
Ze denken, dat de pijn allang weg is
dat ik je vergeten ben
dat ik niet meer aan je denk
maar nog steeds voel ik je bij elke windvlaag
Bij elke zonnestraal op mijn gezicht
en bij elke golf die tegen mijn voet op rolt
je zit in het gras, en in het zand
en in de wolken
Het spijt me dat ik dit allemaal schrijf, maar het doet soms gewoon nog zo'n pijn, dat je er niet meer bent, dat ik je niet meer vast kan pakken, je tegen me aan kan drukken als ik het even niet meer aankan, want nu heb ik niemand meer, ik wil dat je terug komt.